مرحوم نورى در بیان اسماء شریفه امام مهدی (عج)، با استناد به آیات، روایات، کتب آسمانى پیشین، تعبیرات راویان و تاریخنگاران، تعداد 182 اسم و لقب براى حضرت مهدی (عج)، از جمله محمّد، احمد، عبدالله، محمود، مهدى، برهان، حجّت، حامد، داعى، شرید، صاحب، غائب، قائم، خلف صالح، منتظر و … اشاره کرده است.
کنیههاى آن حضرت عبارتند از: ابوالقاسم، هم کنیه پیامبر(ص)، ابوعبدالله، اباصالح. ابو ابراهیم، ابوالحسن و ابوتراب را نیز مرحوم نوری از کنیههاى ایشان شمرده است.
برای حضرت مهدی 300 لقب ذکر شده که هر کدام به جنبه ای از شخصیت ایشان اشاره دارد. بعضی از این القاب عبارتند از :
مهدی، منصور، قائم، حجتالله، صاحبالامر، خلف صالح، بقیهالله، منتقم، موعود، خاتمالاوصیا، داعی، باسط، ثائر، صاحبالزّمان، ولیالله، خلیفه الرّحمان، برهان، سیّد و منتظر
نکته ی قابل توجه اینکه تمام این القاب به طور خاص برای حضرت مهدی آورده شده، اگر چه مصداق سایر امامان بزرگوار نیز هست.
مهدی یکی از معروف ترین القاب امام زمان است.
امام رضا (ع) در تبیین دلیل این نامگذاری را: « … حضرت صاحب الامر(عج) را قائم نامیدهاند، چون او، به حقّ، قیام خواهد کرد.» فرموده اند.
امام باقر (ع) علت این نامگذاری را: « … قائم آل محمّد(عج) را به این دلیل، مهدی مینامند که او، مردم را به آن دسته از اموری که برایشان پوشیده است، هدایت خواهد کرد.» می فرمایند.
امام جواد علیه السلام می فرمایند:
حضرت مهدی(عج) را منتظَر مینامند؛ چون دوران غیبت برای وی، بسیار طولانی خواهد بود. مخلصان امت با وجود طولانی شدن این دوره، ظهور او را انتظار خواهند کشید، ولی شک کنندگان، دچار تردید خواهند شد و او را انکار خواهند کرد.